Too Human, duyurulduğu andan itibaren özellikle sıra dışı senaryosu ve aksiyon ile RPG türlerini muhteşem bir görsellik eşliğinde oyuncuya sunan yapısıyla tüm Xbox 360 kullanıcılarının ağızlarının suyunu akıtıyordu açıkçası. İnsanlar ile makineler arasındaki sonu gelmeyin savaşın gidişatını değiştirmek ve evrendeki dengeyi, barışı sağlamak adına üretilmiş, sibernetik olarak güçlendirilmiş “insan tanrılar” mümkün olduğunca güçlü olmaya çalışacakken, sözde “makine” olarak nitelendirilen diğer güruh da çok da etik olmayan bir yoldan, insan parçaları toplayarak daha fazla insanlaşmaya çalışacaktı. Üstelik yapımcı Silicon Knights’ın, üstünde ısrarla durduğu devrimsel bir kontrol sistemi de her şeyin kusursuz olması için oyundaki yerini alacaktı. Peki, tüm bunlar oyunun doğal akışı içerisine düzgün bir şekilde yedirilebildi mi? Tabii ki hayır! Bu kadar bekledikten, üzerinde düşündükten sonra Too Human her yönüyle sorunlu, tamamlanmamış bir oyun olarak karşımıza çıktı ve tarafımızca imha edildi. Hakkında konuşmak yasaklandı, konuşanlara caydırıcı cezalar verildi ve haliyle unutuldu gitti..

Şahsıma göre Iron Man, şimdiye kadar yapılmış en iyi Marvel filmi olsa da, oyunu için aynı şeyleri söylemek güç. Kendileri gayet de zaman öldürmek için bile oynamayacağınız, oyuncuya uçmak dışında başka eğlenceli bir alternatif sunmayan, PlayStation 3’ün gücünden zerre yararlanmayan basit bir film oyunudur. Böyle bir oyundan yiyecek - içecek almamanız, mümkün mertebe de uzak durmanız önemle rica olunur!

Tam anlamıyla bir Soulcalibur kopyası! Evet, evet; amcalar resmen Soulcalibur’un mekanlarını ve kullanılan renk paletini almışlar, sadece karakterleri ve buna mukabil isimleri değiştirerek piyasaya Castlevania Judgment diye çıkarmışlar. “Yuh!” diyor, pişkinliğin böylesine şapka çıkarıyor ve bu oyunu Soulcalibur IV zannederek alıp mutlu mesut evine koşan oyuncuları teselli etmek adına yola çıkıyoruz.

Conflict: Denied Ops, senaryo konseptini son günlerde popülerliği oyun dünyasında iyice artan “dinamik ikili” muhabbetine yaslayan bit yapım. İlk oyundan da hatırlayacağımız tecrübeli keskin nişancımız Lincoln Graves’in yanına, genç ancak işini bilen ağır silahlar uzmanı Reggie Lang katılıyor ve nispeten tamamlanmış bir ekiple asla çıkmak istemeyeceğiniz maceramız başlıyor. Peki, neden istemiyoruz bu macerayı, hemen onu izah edeyim: Oyunda yapay zeka diye bir şey yok! Düşman demeye bir türlü dilimin varmadığı askerler, -istisnasız- attığınız tüm el bombalarının yanında bilinçli olarak bitiveriyor ve sizi gördüğü zaman daha rahat vurasınız diye direkt kültür fizik hareketleri yapmaya başlıyor. Bu ne ya?

Öncelikle senaryodan bahsetmek istiyorum sevgili LEVEL Online okurları. Oyunda John Carpenter isimli bir elemanı canlandırıyoruz. Carpenter, savaş bölgesinde Promised Hand olarak tanınan gizli bir örgütün giriştiği soykırımı engellemek için Martel firmasının bölgeye yolladığı ve vücutlarına zerk edilen bir sıvıyla savaşta son derece ölümcül hale gelen tecrübeli askerlerden bir tanesi. Yakıyor, yıkıyor, öldürüyor ve az önce bahsettiğim sıvı sayesinde ne vicdan azabı duyuyor, ne de yaptıklarını hatırlayabiliyor... Sevdiniz mi? Aman diyeyim böyle bir hata yapmayın zira kendileri bu yıl konsollarda gördüğümüz en zayıf oyunlardan biri. Yapay zeka sıfırın altında -38 derecede kaderine terkedilmiş, grafik yok, sunum ve senaryo da yok. Eh, o zaman sana verecek paramızda yok Haze!

Yok, olmuyor! Bir türlü kontrol edemiyorum bu mavi canavarı... Prince of Persia’yı, God of War’u ve hatta aklınıza gelebilecek neredeyse tüm aksiyon / platform oyunlarını bitirdim ancak bu karakteri kontrol edebilmem için yaklaşık olarak bir 21 parmağımın daha olması gerekiyor. Tek sorun kontroller de değil elbette; bölüm tasarımları feci, grafikler kötü, senaryo kötü, hatta inanamayacaksınız ama Eggman bile kötü!

Bu oyun için ne söylenebilir, inanın hiç bilmiyorum. Grafikleri ve animasyonları muhteşem, işini bilen ve bu işe para harcamaktan çekinmeyen ellerden çıktığı çok belli. Peki ya oynayış? İşte FaceBreaker, belki de son 10 yılda çıkan oyunlar arasında oyuncuya bu konuda en az özgürlük tanıyanı. Görsel olarak laf edemesek de oynayış olarak birbirinin kopyası karakterler, sadece artarda vurmak ve gard almaktan ibaret olan dövüş sistemi, maçları hızla kazanmak için yalnızca tuşlara hızlı basmaya mahkum edilmiş oyuncular... Peh!

Tamam, oyun dinamikleri berbat, Pandora’s Box gibi bir materyal ancak bu kadar rezil kullanılabilirdi, Yunan Mitolojisi ancak bu kadar kötü işlenebilirdi. Hepsine eyvallah ancak o kullandığınız grafik motoru nedir kuzum? Sözde Unreal 3 gibi güçlü bir motor kullanmışsınız ama biz niye anlayamadık? Eh, elinize hazır gelmiş bir grafik motorunu bile böyle kullandıysanız yazdığınız senaryoyu da yadırgamamak, “he” deyip geçmek lazım. Hayır, bir de elinizde Boiling Point gibi nispeten başarılı bir oyun vardı, neden yaratana sığınıp bir devam oyunu çıkarmadınız? Eminim bu hilkat garibesinden daha güzel olurdu!